Oh wat was dat een feestje. Samen met m’n collega Theo Cents de voorstelling Teun en Toon gaan nooit meer slapen te spelen. Een hele week pret tijdens het sprookjesfestival Arnhem/Oosterbeek. Er kwam ook een aanvraag voorbij voor de kerst meezing voorstelling van mijn dochter Sophie en ik. En ook de kerstmarkt Schaarsbergen meldde zich bij de verhalen man. Life of Matheo gaat ook in de uitvoering in december. Ik krijg het nog druk maar ….

naarmate het weer guurder wordt en de Coronabesmettingen oplopen gaan evenredig de annuleringen weer ophoog. Geen meezing kerstverhaal, geen kerstmarkt en iedereen weer op de voorzichtige stand. Er blijft nog wel acteer werk staan in trainingsland maar ik weet nog niet hoe lang.

Wat ik zelf heel vreemd vind is dat ik er ook al weer aan lijkt te wennen, haast vanzelf glijdt ik weer terug in een lagere energie. Vandaag keek ik een aantal krachtige optreed momenten terug op U tube, Paul Mc. Cartney in de karaoketaxi ( https://www.youtube.com/watch?v=QjvzCTqkBDQ) en Optredens van Queen , George Michael en Elton John en dan biggelen er tranen over mijn wangen. Is het omdat een aantal van hen alweer overleden zijn? Volgens mij is het toch de energie en de muziek die in mij resoneert, die mij ontroert waardoor mijn tranen stromen.

Het lijkt wel alsof ik in een rustiger werk stand een hogere ontvankelijkheid stand heb. Ik neem mij voor de komende tijd mijn ontvankelijkheid stand te verkennen. Laat ik mijn ontroering eens de vrije hand.  Op mijn werktafel ligt al een tijdje het boek: Het verlangen naar zin van Hans Alma met als ondertitel ‘De zoektocht naar resonantie in de wereld’ . De kachel, muziekje en voeten-warm-matje aan en lezen maar.

Tegen de tijd dat de kerst komt zet ik in ieder geval het meezingkerstverhaal van Sophie en mij op deze site,

Ik hoop dat de komende tijd jullie ook veel moois mag brengen.